Uit Welk Werelddeel Komt De Aardappel Oorspronkelijk?

Oorsprong van de aardappel | Aviko Kies een andere pagina Oorsprong van de aardappel De Aviko aardappel Aardappelsoorten Aardappeloogst

De aardappel is een wereldberoemde plant met het grootst aantal wilde en geteelde variaties. De aardappel is een wereldberoemde plant met het grootst aantal wilde en geteelde variaties. Alle geteelde soorten behoren tot de solanum tuberosum. Oorspronkelijk komt de aardappel uit de Andes, waar hij al duizenden jaren werd verbouwd.

Via opgravingen weten we dat de aardappel al 13.000 jaar geleden voorkwam in delen van Zuid Amerika, waaronder Chili, en 8000 jaar geleden ook in Peru.
Ze kregen allerlei bijnamen zoals Kuntur Warmi wat betekent: ‘als een vrouw met de kleur van de condor’.
Of Quwi sullu: ‘ een ongeboren cavia’.
De aardappel is rijk aan voedingsstoffen, hij bevat geen vetten en de helft aan kilocalorieën in vergelijking met rijst en pasta.

Hij bestaat voor 80 procent uit water. Voor de rest bevat hij mineralen, vitamines, vezels en is een bron van zetmeel, in de vorm van complexe koolhydraten. De aardappel bevat vitamine B-complex en een grote hoeveelheid vitamine C, wat vergelijkbaar is met dezelfde waardes van de meeste fruitsoorten.

Waar komt de aardappel oorspronkelijk vandaan Wikipedia?

Herkomst en geschiedenis – Wilde knoldragende soorten van het geslacht (Nachtschade) groeien in uiteenlopende habitats van het zuidwesten van de (38° noorderbreedte) over Centraal-Amerika en de tot in en (41° zuiderbreedte). De knol is een gezwollen ondergrondse stam die geëvolueerd is tot een energiereservoir (bijna uitsluitend ) om de seizoenen te overbruggen.

De van die soorten is complex en is al verschillende keren het voorwerp geweest van een grote herziening. De oudste aanwijzing voor het menselijk gebruik van wilde aardappelen komt van een 12500 jaar oude nederzetting () in het huidige zuid-centraal Chili. In het zuiden van de Amerikaanse staat zijn zetmeelkorrels gevonden van tussen 10900 en 10100 jaar oud.

Domesticatie vond plaats in de, na de domesticatie van de maar niet later dan sommige 7000 jaar oude archeologische sites in, Het oorspronkelijke product van die domesticatie was een diploïde cultigengroep met de naam Stenotonum, waaruit later de groepen Andigena (tetraploïde), Chaucha (triploïde), Phureja (diploïde) en Tuberosum (tetraploïde, niet te verwarren met de soortnaam) ontstonden.

De aardappel is vanuit Zuid-Amerika naar gebracht door Spaanse, Waarschijnlijk nam de eerste plant in mee uit of, waar deze aardappel bekendstond als chunu, De verbouwden de plant toen al honderden jaren. De aardappelplant groeide ook op grote hoogten in de, waar veel andere planten niet meer kunnen groeien.

Op basis van -onderzoek is aangetoond dat alle oude aardappels afstammen van één plant uit Zuid-. Later zijn er voor het kruisingswerk nieuwe herkomsten verzameld en opgebouwd. In 1537 tekende de oudste Europese waarneming van aardappelcultuur op bij de Incas in het huidige,

De oudste vermelding buiten Zuid-Amerika dateert van 1567 en betreft een transport van het eiland naar, De eerste indicatie voor Europese consumptie dateert van zes jaar later in Spanje (Hospital de la Sangre, ). In 1588 stuurde, prefect van, twee knollen en een bes naar de plantkundige in, die vervolgens een van een aardappelplant maakte of liet maken.

De oudste afbeelding in druk is van de Engelsman ( Herball, 1597). Aquarel van Clusius waarop een zogenaamde Taratouffli -plant (1588) Monniken waren verantwoordelijk voor de verspreiding van de aardappel vanuit naar de andere Europese landen. Zij pootten de plant in hun,

Ook in vond de aardappelplant zijn weg. De aardappel groeit in Nederland sinds de in de, sinds 1640 in en sinds 1689 in, plantte in 1588 in voor het eerst aardappelen in de, In 1601 schreef hij over de voortplanting van de aardappel door zaad. Men ontdekte dat uit zaad van een paarsbloeiende plant ook witbloeiende planten opgroeiden.

Er zijn in Europa door selectie dus waarschijnlijk al vroeg verschillende rassen ontstaan. In Nederland kruiste aardappelen met elkaar. Door gingen de rassen echter snel achteruit en werd regelmatig teruggegrepen op zaad. Buiten botanische tuinen verspreidde de aardappelteelt zich slechts langzaam en ongelijk.

Er diende een wantrouwen te worden overwonnen dat op drie gronden stoelde.
De boeren stonden aanvankelijk weigerachtig tegenover een nachtschadeplant waarvan de stengels en bessen giftig zijn en ze dachten dat de knollen ook ongezond zouden zijn.
Bovendien vond men dat het vlees geleek op dat van en dacht men dat het melaatsheid veroorzaakte.

Ten slotte had men nog nooit een plant gezien die niet uit zaad maar uit knollen groeide en die rare ondergrondse nodules had. Lang werd de aardappel daarom voornamelijk gezien als varkensvoer of voedsel voor de allerarmsten. De werkelijke cultivatie als voedselgewas begon in de laatste decennia van de 17e eeuw in, in de en in de,

Binnen de Nederlanden verschenen de eerste aardappelvelden in de streek van, en,
In de vroege 18e eeuw verspreidde de teelt zich naar Schotland, Engeland en Frankrijk, terwijl het in Scandinavië nog duurde tot het midden van die eeuw.
Europese zeelieden verspreidden de aardappel naar de rest van de,

Vanwege het hoge gehalte aan werd de knol ook gebruikt ter voorkoming van op lange zeereizen. Langzamerhand kreeg de aardappel toch steeds meer de rol van volksvoedsel en in de 18e eeuw werd hij in de meeste Europese landen verbouwd. Tegen het eind van die eeuw was de aardappel ook een belangrijk veldgewas in Frankrijk, Oostenrijk en Rusland.

Hoe is de aardappel ontdekt?

Weet jij waar de aardappel vandaan komt? Niet uit Nederland. Spaanse ontdekkingsreizigers zagen rond 1536 in Zuid-Amerika dat de Inca’s (een indianenvolk die in Peru heeft geleefd) kleine ronde bollen aten die ze uit de grond haalden. De Spaanse ontdekkingsreizigers namen de bollen, de aardappelen dus, mee terug naar Spanje.

In Europa zorgde de aardappel eerst voor verwarring. Veel mensen dachten dat ze de besjes van de plant of de plant zelf moesten eten. Maar die zijn giftig! Dus een lange tijd durfden de mensen ze niet meer te eten. Pas later kwamen ze er achter dat ze de knollen moeten eten. De aardappel werd daarna in korte tijd populair.

Omdat de aardappel niet duur was, aten in het begin alleen de arme mensen in Europa ze. Daarna ontdekten ook de rijke mensen de lekkere aardappel.

Wie heeft de aardappel naar Europa gebracht?

Geschiedenis van de aardappel – Van origine is de aardappel een plant die niet afkomstig is uit Europa. De geschiedenis van de aardappel speelt zich namelijk vooral af in Zuid-Amerika. Door de Spanjaarden is dit voedingsmiddel in de 16e eeuw mee teruggenomen naar Europa.

De allereerste keer is waarschijnlijk in 1536 geweest, vanuit Peru of Chili. Hiervoor werd het al honderden jaren gegeten in dat gedeelte van de wereld. In Nederland duurde het even voordat de voedingswaarde van de aardappel werd geaccepteerd. Pas in 1727 werd het namelijk pas echt gegeten. Sindsdien is het echter ook uitgegroeid tot een van de meest populaire voedingsmiddelen in Europa.

Dit heeft vooral te maken met het feit dat het altijd als goedkope en relatief gezonde voeding werd gezien. In de loop der jaren is de teelt ook in Nederland steeds intensiever geworden. Dankzij de grote populariteit gingen steeds meer boeren in Flevoland, Zeeland en Noord-Brabant de aardappel verbouwen.

In de winter werden ze dan in een grote kuil opgeslagen als voorraad.
Na verloop van tijd werd dit verplaatst naar schuren.
Tegenwoordig wordt de aardappel door veel landen officieel gezien als een groente.
Het maakt daarmee onderdeel uit van een volwaardige maaltijd.
In Nederland en België wordt het echter gezien als maaltijddrager.

Vous pourriez être intéressé : Bij Welk Land Hoort Paaseiland?

Dit houdt in dat het bij ons meer als centraal onderdeel van de maaltijd wordt gezien, in plaats van als toevoeging. Dankzij het hoge zetmeelgehalte zijn ze namelijk erg voedzaam. Na het eten van aardappelen merkt u dan ook dat u relatief snel vol zit.

Is de aardappel typisch Nederlands?

Oorsprong – Aardappelen komen oorspronkelijk uit Zuid-Amerika, waar ze ‘chunu’ genoemd werden. Nadat de Spanjaarden in de zestiende eeuw Zuid-Amerika ontdekte, kwam de aardappel naar Europa. De aardappel is dus eigenlijk geen typisch Nederlands product, zoals je misschien zou denken.

Pas veel later, in de achttiende eeuw, werden de aardappels in Nederland verbouwd.
Inmiddels is Nederland één van de leiders in de aardappelindustrie.
Deze veelzijdige knollen, ook wel piepers genoemd, zijn heel voedzaam en rijk aan vitamines, mineralen en vezels.
Zo werden de aardappelen vroeger ook meegenomen op zeereis door scheepsvaarders.

Doordat de aardappel rijk is aan vitamine C, voorkwam het dat de scheepsvaarders scheurbuik kregen. Rond de negentiende eeuw is de aardappel pas echt ingeburgerd bij het Nederlandse volk. Inmiddels het na rijst, tarwe en maïs het belangrijkste voedselgewas op de wereld.

Wie heeft patat bedacht?

Tijd om een belangwekkende historische kwestie aan te snijden: wie is de uitvinder van de patatfriet? Iemand moet als eerste op het idee zijn gekomen aardappelen te schillen, te snijden en in olie te bakken. De Vlaamse kunsthistoricus Paul Ilegems denkt het antwoord te weten: niemand minder dan Teresa van Avila (1515-1582), de Spaanse mystica die vermoedelijk het bekendst is van het standbeeld dat Bernini maakte. Bernini’s Teresa Teresa moet een formidabel persoon zijn geweest: degene die de orde der karmelietessen deed terugkeren naar de oorspronkelijke opzet. Omdat zo’n hervorming een nauwelijks impliciet te noemen verwijt inhield aan andere kloosters, die immers maar wat hadden aangerommeld, werd ze geconfronteerd met nogal wat weerstand, temeer daar het hervormen van religieuze instellingen riekte naar protestantisme.

Ga er maar aan staan, als vrouw in de zestiende-eeuwse mannenwereld.
Ze werd echter, zo las ik onlangs in een boek over de hertog van Alva, gesteund door belangrijke politici (zoals opgemelde hertog) en bereikte haar doelen.
Teresa wilde dat de zusters goed te eten hadden.
Wie honger had, werd maar depressief.

Ze was een van de eersten die de voedingswaarde van aardappelen begreep, en daarom liet ze de plant verbouwen in de kloostertuinen. Een schilderij, dat een eeuw na haar dood is gemaakt en wordt toegeschreven aan Francisco Rizi, toont een knielende heilige die tegelijk devoot opkijkt naar het hemelse licht én stukjes aardappel frituurt in een steelpan. Francisco Rizi, “Teresa in de keuken”

Wie bracht de aardappel naar Nederland?

In Nederland werd de aardappel in 1593 door de botanicus Carolus Clusius geïntroduceerd, die ze meenam uit de keizerlijke tuinen in Wenen toen hij hoogleraar in Leiden werd.

Wat is een aardappel groente of fruit?

aardappel Created with Sketch. Biologische aardappelen worden enorm vertroeteld in de Belgische keuken. Je kunt er ook zo veel kanten mee uit! Samen met groenten en fruit nemen ze maar liefst 42% van de aankopen van biologische verse voeding voor hun rekening. Heel wat boeren houden zich bezig met de biogroente- en aardappelteelt: bijna 30% van de biobedrijven zijn gespecialiseerd in groenten in openlucht. De aardappel is een groente, maar tegelijk is hij ook een bron van koolhydraten. Hij bevat diverse vitaminen en mineralen die in pasta en rijst niet voorkomen, bv. vitamines B1, B6 en C. Maar wat maakt van een aardappel nu een bioaardappel? Mand met bioaardappelen

Waarom heet een aardappel aardappel?

Hoe de aardappel aan zijn naam komt – De Nederlandse naam aardappel, appel uit de aarde (afgeleid van het Franse ‘pommes de terre’), is eigenlijk een beetje vreemd. De aardappel is namelijk geen fruit, maar groente en lijkt niet eens op een appel. In Duitsland heet de aardappel ” Kartoffel”,

Welke soort aardappel kun je niet vers eten?

De kleur van chemie – Dit artikel is afkomstig uit het hoofdstuk ‘Leven met gif’ uit de VU-uitgave ‘De kleur van chemie’, een bundeling van informatieve brochures voor havo/vwo scholieren. Voor een gemiddelde volwassene is 200 mg solanine schadelijk; de dubbele hoeveelheid kan zelfs dodelijk zijn.

Aardappels bevatten gemiddeld 40 mg solanine per kg. Na het eten van meer dan 5 kilo aardappels in één keer kun je dus ziekteverschijnselen verwachten. Maar ook zonder solanine heb je dan al wel buikpijn. Groene delen van de aardappel en aangetaste aardappels bevatten soms veel méér solanine. Die delen moeten dus goed weggesneden worden, want solanine wordt niet door koken onschadelijk gemaakt.

Bij het eten van groene en beschimmelde aardappels krijg je al snel te veel solanine binnen. Je wordt gelukkig gewaarschuwd: aardappels met veel solanine smaken uitgesproken bitter. Het woord alkaloïd betekent alkali-achtig. Deze stoffen reageren in zuivere toestand basisch (alkalisch).

Welk land heeft de aardappel ontdekt?

Oorsprong van de aardappel | Aviko Kies een andere pagina Oorsprong van de aardappel De Aviko aardappel Aardappelsoorten Aardappeloogst

Via opgravingen weten we dat de aardappel al 13.000 jaar geleden voorkwam in delen van Zuid Amerika, waaronder Chili, en 8000 jaar geleden ook in Peru.
Ze kregen allerlei bijnamen zoals Kuntur Warmi wat betekent: ‘als een vrouw met de kleur van de condor’.
Of Quwi sullu: ‘ een ongeboren cavia’.
De aardappel is rijk aan voedingsstoffen, hij bevat geen vetten en de helft aan kilocalorieën in vergelijking met rijst en pasta.

Hoe noemen Belgen een aardappel?

En aardappelen. De Belg zegt friet en de Nederlander patat.

Wat is de grootste aardappel ter wereld?

De grootste, de zwaarste en de langste –

Aardappelen schillen: 376,8 kg is de grootste hoeveelheid aardappelen ooit geschild in 45 minuten door vijf personen met gewone aardappelmesjes. De grootste aardappel: in 1992 teelde de heer Schotten een aardappel met een gewicht van 2.015 g, een lengte van 25 cm en een omtrek van 70,5 cm. De hoogste aardappelplanten ooit kwamen voor bij de variëteiten Agria en Bintje. Het loof van de Agria-plant mat 2,60 m. De totale planthoogte, met wortels, was 2,67 m. Het Bintje had een loofhoogte van 2,45 m en een totale hoogte van 2,66 m. Het duurrecord frieten bakken staat op naam van Friturist Luc Driesen van frituur Friteria Estrella in Malle. In april 2019 bakte hij maar liefst 126 uur en 15 minuten aan een stuk frietjes. Langste friet: Stephan Tyvaert uit Gent bakte in 4 uur tijd een friet, gemaakt van aardappelpuree, van 9 m, 79 cm en 4 mm lengte en een dikte van 2 x 2 cm. Hij verkocht hem nadien in stukjes. Grootste aardappelchips: Charles Chip Inc. heeft in Amerika chips gebakken van 10 cm op 17,5 cm, gemaakt van extreem grote aardappelen.

Vous pourriez être intéressé : Welk Gebergte In Midden Europa Ligt Op De Grens Van Polen En Slowakije?

Waarom eten Nederlanders zoveel aardappel?

Waarom zijn wij Nederlanders zo dol op aardappelen? Nederlanders zijn over het algemeen dol op aardappelen. En waarom? Omdat de aardappel goedkoop is en je er veel mee kunt doen. Je kan ze bakken, poffen, koken, frituren, chips van maken, tot friet snijden, pureren en nog veel meer! En de aardappel groeit goed in het Nederlandse klimaat.

En dat is opvallend, want de aardappel komt oorspronkelijk uit warmere streken. De aardappel die we in Nederland kennen komt oorspronkelijk uit Zuid-Afrika, maar de oer-aardappel komt uit Zuid-Amerika. Nederlanders zijn over het algemeen dol op aardappelen. En waarom? Omdat de aardappel goedkoop is en je er veel mee kunt doen.

Je kan ze bakken, poffen, koken, frituren, chips van maken, tot friet snijden, pureren en nog veel meer! En de aardappel groeit goed in het Nederlandse klimaat. En dat is opvallend, want de aardappel komt oorspronkelijk uit warmere streken. De aardappel die we in Nederland kennen komt oorspronkelijk uit Zuid-Afrika, maar de oer-aardappel komt uit Zuid-Amerika.

Waar worden de meeste aardappelen gegeten?

Miljoen euro

	Exportwaarde aardappelen in miljoenen euro’s
	Landen
1	Verenigd Koninkrijk	308
2	Duitsland	268
3	Frankrijk	164

Is aardappel goed voor je?

Is de aardappel gezond? De laatste jaren ligt de aardappel regelmatig onder vuur. Onterecht, want de aardappel past prima in een gezonde voeding. Tijd voor klare taal. De aardappel vormt samen met volkoren graanproducten onze basisvoeding. De aardappel is een gezonde energieleverancier. Het levert energie in de vorm van complexe koolhydraten maar ook essentiële voedingsstoffen zoals voedingsvezels, mineralen en vitaminen.

Welk land heeft de beste friet?

Hier in Nederland kun je echt wel een lekker frietje halen. Maar wil je de crème de la crème op het gebied van friet proeven, dan moet je naar Vlaanderen. Hier wordt haute frituur bedreven. Wij vertellen je waarom en leren je hoe je thuis friet op z’n Belgisch bakt.

Een puntzak met warme, goudgele friet en een klodder lobbige mayonaise: bestaat er een groter geluk? Ondanks zijn bescheiden voorkomen (en dito prijskaartje) is genieten van een frietje een grote luxe.
Helemaal als je bedenkt hoeveel vakmanschap er komt kijken bij het bereiden van écht goede frites.
We weten allemaal dat je voor de allerbeste frites naar Vlaanderen moet.

Want België is frietland nummer één. In 2016 telde het land maar liefst 4 643 frietkramen – of frietkoten, zoals we eigenlijk moeten zeggen. Voor de lekkerste friet ter wereld, hoef je alleen maar even de grens over te steken naar steden als Antwerpen, Gent en Brugge.

Is patat Nederlands?

In grote delen van Nederland wordt vaker het woord patat gebruikt, eigenlijk met als enige uitzondering Brabant en Limburg. Maar laten we even eerlijk zijn. Als het om reepjes gefrituurde aardappel gaat hebben de zuiderlingen een streepje voor. Bovendien betekent patat gewoon aardappel.

En een gekookte aardappel geeft nooit hetzelfde genot als de gefrituurde variant.
Even kijken in de grote Van Dale.
Zowel patat als friet wordt omschreven als een verkorting van het Franse ‘patates frites’.
Patat betekent dus ‘aardappel’ en ‘frites’ betekent dat het gefrituurd is.
Aangezien je naast aardappelen nog veel meer kunt frituren, is het eigenlijk niet logisch om de bereidingswijze tot afkorting te maken.

Maar ja, de aardappel is wel de koning onder de gefrituurde snack. De opper-frites is dus friet. De Vlamingen noemen de gefrituurde aardappel altijd friet. Met patat bedoelen zij de rauwe aardappel. Ook een klap wordt soms een patat genoemd. Pas dus op als een Belg vraagt of je een patat wil! Dan het volgende argument.

Is friet gezond of niet?

Dit frietje blijkt een stuk gezonder te zijn dan je dacht. Friet is best goed voor je lichaam blijkt uit een onderzoek gepubliceerd in Food Chemistry ( lees hier trouwens even hoeveel frietsoorten er zijn ). Er zitten namelijk veel meer antioxidantenten in gefrituurde aardappels, pompoen, tomaten en aubergine dan in de gebakken of gekookte versie.

En antioxidanten beschermen de cellen in je lichaam. Al eerder was bekend dat bij het eten van bijvoorbeeld in olijfolie geroosterde aubergine het lichaam makkelijker in staat is de vitamines uit het eten op te nemen dan bij gekookt eten. Wil je nooit meer belangrijk frietnieuws missen? Volg FavorFlav dan op Facebook.

Bronnen: EatClean,

Welke groente komt oorspronkelijk uit Nederland?

2.2 De Middeleeuwen (400 – 1500 na Chr.) – In de middeleeuwen was er een groot onderscheid tussen de armen en de rijken. Het eten van de rijken was meestal niet veel gevarieerder, maar de hoeveelheid eten was groter. In tegenstelling tot de boeren hadden de rijken een overvloed aan vlees, wild, gevogelte en vis (Stegeman, 1994).

Het eten van de boeren in de middeleeuwen was zeer eenvoudig. Het basisvoedsel werd gevormd door de gemakkelijk te verbouwen graansoorten rogge en gerst. Hiervan werd brood en pap gemaakt (Stegeman, 1994). Met name pap was dagelijkse kost in elk huishouden. Een ander product dat vaak gegeten wordt is ‘klont’: een beslag gemaakt van meel, melk, zout, wat fijngehakte blaadjes salie en tijm en een klontje reuzel.

In heet water wordt het beslag gaar gekookt (Strouken en Spapens, 1999). Verder at men knollen, wortels, erwten, bonen, spek, reuzel, boter, kaas en groente. Men dronk bier, wei, melk en wijn. In de late middeleeuwen werd het voedsel wat overvloediger. Het basisvoedsel bleef (rogge)brood en graanpap, maar er was meer voedsel voor handen en men had ook wat meer afwisseling (Stegeman, 1994).

Uit de kookboeken uit de 14e en 15e eeuw blijkt dat de maaltijden bij de adel en de rijke burgerij zeer overvloedig en uitbundig konden zijn.
Brood was ook voor de rijken het basisvoedsel, zij het dat ze fijnere broodsoorten konden kiezen.
Het zogenoemde lichtbroot dat werd bereid van de fijnste tarwe was erg in trek.

Ook aten ze nog wel graanpap. Maar ook hier weer de luxere soort, zoals formente, een zacht smakende tarwebrij (Burema, 1977). Op grond van menulijsten, oude kookboeken en de meer algemene voedingsliteratuur kan vastgesteld worden dat brijachtige gerechten vanaf de middeleeuwen in Nederland zeer populair waren.

Ze zijn het equivalent van de ketelkost die in het verleden zo algemeen was.
In de Nederlandse literatuur draagt dit type gerecht namen als potspijs, sop, potage, hutspot, brij en pap.
De overeenkomst is dat ze alle in één pot werden bereid.
Het verschil is dat ‘sop’, ‘potage’ en ‘hutspot’ over het algemeen in relatie stonden tot vlees, terwijl aan pap en brij geen vlees te pas kwam.

De populariteit van deze spijzen hield direct verband met de gebrekkige kookplaats van die tijd, het open vuur. Hulpmiddelen als ovens waren in Nederlandse huis niet beschikbaar (Jobse – van Putten, 1995) De namen ‘ketelkost’ of potspijs’ zeggen niets over de samenstelling van het gerecht.

Het waren in een pot ketel gekookte (nooit gebraden) spijzen.
Met die termen kon men tal van gerechten bedoelen zoals haverbrij, meelpap, allerlei erwtenschotels, warmoes evenals de veelvuldig gegeten gort en grutten.
Sommige benamingen hadden min of meer eigen betekenis.
Zo was hutspot meestal een stoofpot van vlees die in de maaltijd als vleesgerecht fungeerde, en sop was bouillon die met brood was gebonden.

De term potage was wat ruimer van inhoud; dit gerecht bevatte zowel vlees als groente en uiteraard kookvocht, dat ook nog gebonden kon zijn (Jobse – van Putten, 1995). Groente werd niet veel gegeten. Volgens geneesheren uit die tijd was groente niet gezond, omdat ze niet voedzaam genoeg was.

Overigens gold dat ook voor fruit, maar de smaak werd dusdanig gewaardeerd dat men zich daar niet veel van aantrok.
Ui en knoflook behoorden niet tot de groenten, maar tot de smaakmakers en werden veel gebruikt.
Ook erwten werden niet tot groenten gerekend en werden veel gegeten (Stegeman, 1994).
Uit rekeningen en geschriften uit de dertiende en veertiende eeuw kan men concluderen, dat erwten bij edelen op de dis verschenen, terwijl bonen meer tot het volksvoedsel behoorden (Burema, 1977).

Vous pourriez être intéressé : Skoda Welk Land?

Peulvruchten werden dagelijks gegeten, met name kievietsbonen en verwanten van de tuinboon, bekend als duivebonen en paardenbonen. Ze werden gaar gekookt en op smaak gebracht met uien, selderij en zout. Een klein stukje gezouten vlees kookte mee in de pot (Strouken en Spapens, 1999).

Hoewel alle tegenwoordig bekende soorten groenten ook in de middeleeuwen al voorkwamen, werden ze niet vaak gegeten.
Tot de oudste groenten behoren kool, rapen, wortelen en pinksternakels of pastinaken.
Deze laatste werden naast granen en peulvruchten beschouwd als volksvoedsel, voordat de aardappel die functie kreeg (Burema, 1977).

Er waren al heel wat soorten vruchten bekend in de middeleeuwen, waaronder bijvoorbeeld appelen, peren, bramen en druiven, en na de kruistochten werden uitheemse vruchten als vijgen en dadels hieraan toegevoegd. In de vijftiende eeuw werden vruchten aangeboden als bijzonder geschenk.

Een geliefd dessert bestond uit gedroogde, gesuikerde of met specerijen ingelegde vruchten (‘specie’) (Burema, 1977).
Hoewel vlees, wildbraad en vis als hoofdvoedsel voor deze periode wordt genoemd, kreeg de gewone man, boeren en arbeiders, ze nauwelijks te eten (Burema, 1977).
Bier was de volksdrank van de middeleeuwen, bijna de enige drank die dagelijks, bij mor-gen-, noen-, en avondmaal gebruikt werd.

Alleen niet voor de armen, die moesten water drinken (Burema, 1977). Bier was erg belangrijk. Het was nog ongemout dun bier, met een laag alcoholgehalte en het werd thuis gebrouwen. Het slapste bier was voor dagelijks gebruik. Voor feesten brouwde men speciaal sterker bier (Strouken en Spapens, 1999).

Edelen en andere rijken dronken allerlei soorten wijn, waarbij men de voorkeur gaf aan jonge soorten.
Ook kruidenwijnen waren geliefd (Burema, 1977).
Bier was goedkoper dan wijn en – omdat het tijdens de bereiding gekookt werd – zuiverder dan water.
Het Hollandse water was over het algemeen van slechte kwaliteit.

Men dronk het meestal alleen als er tengevolge van een slechte graanoogst gebrek aan bier was ontstaan. Verder werd het, evenals melk, in hoofdzaak aangewend voor de bereiding van het eten. Aanvankelijk stonden water noch melk als drank in hoog aanzien.

Het merendeel van de melk werd onmiddellijk omgezet in boter en kaas.
Pas sinds de zestiende en zeventiende eeuw schijnt men zowel water als melk wat meer als drank te zijn gaan zien, evenals karnemelk en wei (Jobse – van Putten, 1995).
Als afwisseling werd in plaats van bier mede gedronken als ochtenddrank.

Dat was een drank bereid uit honing en water, soms met toevoeging van kruiden; het geheel liet men gisten. Mede was een van de oudste bekende dranken. Het water dat nodig is om de drank te bereiden heeft waarschijnlijk problemen opgeleverd, omdat de drinkwatervoorziening niet overal even makkelijk verliep.

In de lage, drassige kuststreken moet het water vaak zilt of onzuiver zijn geweest (Burema, 1977).
Door de toenemende handel kwamen er producten beschikbaar uit het Verre Oosten: rijst, saffraan, kaneel, kruidnagelen, nootmuskaat, foelie, gember en suiker.
Deze specerijen en rijst waren aanvankelijk zo duur dat ze alleen maar gebruikt konden worden door de rijken.

Ook suiker (rietsuiker uit Indië) was een luxe artikel. Voor het zoeten van gerechten werd meestal honing gebruikt, dat veel goedkoper was. Pas in de 18e eeuw werd het gebruik van suiker algemener, toen men ontdekte dat suiker uit bieten gemaakt kon worden (Stegeman, 1994).

Hoe zwaar is de zwaarste aardappel ooit?

Een amateur-tuinder uit Nottinghamshire, Peter Glazebrook, heeft de zwaarste aardappel ter wereld geteeld. Dat is bevestigd door het Guinness Book of Records. De aardappel weegt 4,99 kilo, een stuk meer dan de vorige zwaarste aardappel (3,8 kilo), die ook al op naam van Glazebrook stond. Klik hier voor het filmpje Volgens de trotse teler is het succes te wijten aan een hoop zorg en aandacht. “Ik heb maar negen planten staan, maar daar kan ik me dan ook op concentreren.” Overigens heeft Glazebrook ook het record van de langste rode biet en zwaarste pastinaak op zijn naam staan.

Kun je de schil van een aardappel eten?

Kun je aardappel met schil eten? – Nieuwe, verse aardappelen kun je met schil eten. Maar liggen aardappelen al wat langer of hebben ze een groene schil of uitlopers? Dan kan de aardappel glycoalkaloïden bevatten. Dat zijn plantengifstoffen die kunnen zorgen voor misselijkheid en buikklachten.

Waar kwam de eerste aardappel vandaan?

Oorsprong van de aardappel Kies een andere pagina Oorsprong van de aardappel De Aviko aardappel Aardappelsoorten Aardappeloogst

Via opgravingen weten we dat de aardappel al 13.000 jaar geleden voorkwam in delen van Zuid Amerika, waaronder Chili, en 8000 jaar geleden ook in Peru. Ze kregen allerlei bijnamen zoals Kuntur Warmi wat betekent: ‘als een vrouw met de kleur van de condor’. Of Quwi sullu: ‘ een ongeboren cavia’. De aardappel is rijk aan voedingsstoffen, hij bevat geen vetten en de helft aan kilocalorieën in vergelijking met rijst en pasta.

Hoe komt de aardappel aan zijn naam?

Wat is een aardappel groente of fruit?

Hoe noemen Belgen een aardappel?

En aardappelen. De Belg zegt friet en de Nederlander patat.

Lyna